بوی سیب

دعای کمیل

عملیات بیت المقدس بود . آقا مهدی زیر رگبار تیر و ترکش ، برای سرکشی از سنگر ها می رفت.در همین حین گلوله توپی ، در چند متری اش به زمین نشست و همچون قارچ سمی روی سر او نیرو هایش باز شد و صدها ترکش را به سر بچه ها ریخت.

ترکش بزرگی هم نصیب آقا مهدی شد. ترکش ، کتف و بازوی  راست  مهدی  را خُرد  و له کرده بود. در بیمارستان دزفول ، پزشکان چاره ای جز قطع دست او ندیدند اما شدت جراحات ، آقا مهدی را به تهران کشاند.

پزشک ایشان تعریف می کرد : (( همراه با تعدادی از پرستاران سریعا خود را بالای سر ایشان رساندیم . خون زیادی از او رفته  و کاملا بیهوش بود  اما لبانش تکان میخورد. فکر کردیم هذیان میگوید اما دقیق که شدیم ، دیدیم رسا و شیرین ، در بیهوشی  دعای کمیل را زمزمه میکند… {1}

بخشی از خاطرات زندگانی شهید مهدی ظل انوار

تولد : 6/6/1336 – شیراز

شهادت : 19 / 10 / 1365 – شلمچه  کربلای 5

کفش  نو

برای محمد کفشی نو خریدم . با تردید نگاهی به کفش ها انداخت . بی معطلی جفت کفش ها را برد و زیر آب گرفت . از ایت رفتار عجیبش عصبانی شدم . گفتم : پسر ! این چه کاریه می کنی ؟ کفش خراب میشه . جوابش موی تنم را سیخ کرد . گفت : (( پدر ِ دوستم تازه فوت کرده ، نمی خوام با دیدن کفش های    نو   من ، احساس بی پدری بکنه.))  {2 }

بخشی از خاطرات زندگانی سردار شهید  سید  محمد  کدخدا

تولد: 1338 – شیراز

شهادت : 19 / 10 /1365 – شلمچه کربلای 5

فقط   ده   دقیقه

تمام وقت محمد  حساب و کتاب داشت ، نمی گذاشت حتی دقیقه ای هم از  اوقاتش بیهوه بگذرد . یک  روز  به من گفت :  (( من میخوابم  ، ده  دقیقه دیگر مرا بیدار کن . ))

در  همان سنگر  با عده ای از بچه ها دور هم نشسته بودیم  و صحبتمان گرم گرفته بود و من فراموش کردم  که محمد را صدا کنم . به خودم آمدم و دیدم حدودا  بیست ، سی دقیقه است  که محمد خوابیده . به سمتش رفتم و صدایش زدم . وقتی بیدار شد ، ساعت را که نگاه کرد رنگ چهره اش عوض شد . با عصبانیت گفت :  (( من برای هر دقیقه از وقتم برنامه دارم ، شما باید  سر  دد  دقیقه من را صدا   می زدی !  {3 }

بخشی از خاطرات زندگانی  سردار شهید  محمد اسلامی نسب

تولد : 28 / 11 / 1333 – داراب – لایزنگان

شهادت : 4/10/1365 – شلمچه  کربلای 4

سمت : فرمانده گردان امام رضا (ع)

———————————————————————————————

لبیک ، اللهم لبیک …

در سفــر  مکه  همراه  حاج مهدی بودم . به هر مقام که می رسیدیم  ، حاج مهدی در عبادت و نماز کم  نمی گذاشت و مشوق  و همراه خوبی برای ما بود .

رسم است زمان احرام بستن ، حاجی باید لباس هایش را با حوله سفید عوض کند و لبیک بگوید تا مُحرم شود . همه   این کار  را با خوشحالی  و سرعت انجام می دادند اما حاج مهدی  حال عجیبی د اشت . حوله  را پوشیده بود ، اما لبیک نمی گفت . حدود  نیم ساعت فقط  گریه می کرد و نماز می خواند . گفتم : حاجی سریع لبیـک   را بگو  تا   حرکت   کنیم ، دیر شد .

گفت :  (( من نمیتوانم  دروغ بگویم ، لبیک که می  گویم ، باید از ته قلب باشد و من هنوز آمادگی  آن را پیدا نکرده ام  .))

نیم ساعتی گذشت تا بالاخره راضی شد  و گفت :  (( لبیـک  ، اللهم لبیــک ….))  {4}

بخشی از خاطرات زندگانی سردار شهید حاج مهدی  زارع

تولد : 1334 – هفت انجان بیضاء

شهادت : 4 / 10 / 1365 – شلمچه کربلای 4

___________________________________________________________________________

منابع :

1 :کتاب همسفر تا بهشت  ( گزیده خاطرات 14 سردار شهید استان فارس  -مولف : مهدی ایزدی)

2 : همان

3 : همان

4 : همان